روزنامه‌های چاپ امروز کابل بیشتر به بررسی اظهارات حامد کرزی، رئیس‌جمهور افغانستان درباره اصلاح نظام آموزشی و آموزش به زبان انگلیسی در دانشکده‌های پزشکی و مهندسی پرداخته‌اند.

آقای کرزی این سخنان را روز شنبه، ۳ سرطان/تیر در مراسم گشایش سمینار سه‌روزه فراخوان ملی برای اصلاح نظام آموزشی و کاریابی در افغانستان بیان کرد. در این سمینار مسئولان وزارتخانه‌های تحصیلات عالی، آموزش و پرورش و کار و امور اجتماعی شرکت دارند.

هشت صبح در مطلب اصلی خود نوشته است: همانگونه که آقای کرزی گفت، نظام آموزشی افغانستان واقعا کهنه است و نمی‌تواند نیروی انسانی متخصص واقعی تولید کند. به نظر نویسنده دلیل آن این است که در دانشگاه‌ها از برنامه درسی قدیمی استفاده می‌شود که مطابق شرایط و نیازهای جامعه اصلاح نشده است.

این روزنامه همچنین افزوده است که در دانشگاه‌های افغانستان پژوهش و تولید دانش و آموزش تفکر انتقادی بسیار ناچیز است. به نوشته هشت صبح، حتی در برخی از دانشکده‌ها به دانشجویان اجازه طرح سوال و انتقاد داده نمی‌شود و اگر دانشجویی این وضعیت را زیر سوال ببرد، در امتحان ناکام می‌شود.

سرمقاله‌نویس هشت صبح در ادامه نوشته است که برخی از استادان سالخورده با هماهنگی استادانی که براساس "روابط سیاسی، قومی و خانوادگی" وارد هیئت علمی دانشگاهها شده‌اند، با هر نوع تلاش اصلاح‌طلبانه به شدت مخالفت می‌کنند.

روزنامه شاخص در مطلبی با عنوان "نظام آموزشی، اصلاحات اساسی یا اصلاحات سیاسی؟"، پیشنهاد آقای کرزی برای آموزش پزشکی و مهندسی در دانشکده‌ها به زبان انگلیسی را نقد کرده و نوشته است که معضل نظام آموزشی افغانستان در زبان نه بلکه در استراتژی و تصمیم‌گیری‌های کلان نهفته است.

محمدعمر مومند افزوده است: حقیقت این است که دانستن یک زبان بین‌المللی امتیاز فردی است، اما اگر این امتیاز به بهای تضعیف زبان‌های ملی به دست آید، سود آن متناسب نخواهد بود. نویسنده افزوده است: در حالی که نظام آموزشی نیازمند تغییر زیربنایی است، در عمل همه توجه‌ها به "اصلاحات روبنایی" معطوف است.

نویسنده شاخص همچنین اظهارات آقای کرزی در سیمینار فراخوان اصلاح نظام آموزشی و کاریابی را به "کمپین سیاسی تیم حاکم" نسبت داده و نوشته است که در پس اصلاحات مطرح شده در اظهارات او "نیات سیاسی پنهان شده است".

ماندگار با تعبیر "توطئه‌ای پشت یک ساده‌لوحی"، در مطلب اصلی صفحه نخست خود شک و تردیدهایی را در مورد سخنان آقای کرزی مطرح کرده است. نویسنده نگران آن است که نکند رئیس‌جمهور و همراهانش "به بهانه اصلاح نظامی آموزشی، قصد برانداختن زبان فارسی را در خاستگاه اصلی‌اش داشته باشند".

کاوه جبران در این مطلب نوشته است که "هیچ خرد سالمی نمی‌پذیرد که دلیل عدم رشد اقتصادی این کشور تدریس به زبانی غیر از انگلیسی باشد ... دوری ما از نظام و قانون بود که مایه اصلی عقب‌ماندگی ما شد". نویسنده، آقای کرزی را متهم به تلاش برای "سنگ تمام گذاشتن" به براندازی فارسی از نظام آموزشی کرده است.

ماندگار در مقاله دیگری با عنوان "طرح‌هایی که کرزی در سر دارد"، به بررسی و تحلیل اظهارات آقای کرزی در اجلاس قوای ثلاثه دولت پرداخته است. حسینی مدنی معتقد است که از این سخنان آقای کرزی استنباط می‌شود که او در پی ماندن در قدرت است.

به نظر نویسنده، اینکه آقای کرزی گفته است که برای آینده و پس از ۲۰۱۴ میلادی هم برنامه داریم، شاید منظورش این بوده است که او احتمالا در پنج سال پس از ۲۰۱۴ میلادی، از یک رئیس‌جمهور مورد اعتماد خود حمایت کند و بعد از آن دوباره به قدرت بازگردد و نقش ولادیمیر پوتین را در افغانستان بازی کند.

سروش ملت مخالفت آقای کرزی با "مصلحت‌گرایی" را در مطلب اصلی خود با عنوان "مبارزه با مصلحت‌گرایی عزم همگانی می‌طلبد"، بررسی کرده و نوشته است که او در سخنرانی خود به مصلحت‌اندیشی، قوم‌گرایی و تبارگرایی در دولت "اعتراف" کرد.

به نظر فهیم خرسند در این مطلب، مصلحت‌گرایی و قوم‌گرایی میراث چند دهه نظامی‌گری و جنگ است که حالا به عنوان یک "الزام ناخواسته" در حکومتداری افغانستان واقعیت یافته است. نویسنده معتقد است که تلاش‌ها برای زدودن این واقعیت‌ها هنوز در آغاز راه است.

مقاله‌نویس سروش ملت تاکید کرده است که مبارزه با این واقعیت‌ها نیازمند روندی طولانی و تلاش همگانی است. به نظر نویسنده، نه تنها حکومت بلکه قوه مقننه و قضائیه و همچنین جامعه مدنی، رسانه‌ها و همه اقشار جامعه مسئولیت دارند که برای ایجاد نگاه ملی، قوم‌گرایی را از ذهنیت‌ها پاک کنند.

رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران گفته هنوز مشخص نیست که این دو نفر ایرانی هستند

رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت خارجه ایران گفته است که هویت دو ایرانی که گفته می‌شود در رابطه با اقدامات تروریستی در کنیا دستگیر شده‌اند، مشخص نیست و ایران در حال تحقیق در این باره است.

خبرگزاری فرانسه به نقل از "آگری آدولی"، رئیس پلیس ایالت ساحلی در کشور کنیا گزارش داد که دو ایرانی، یکی روز چهارشنبه و دیگری روز پنجشنبه در ارتباط با کشف مقداری مواد شیمیایی که گفته می‌شود احتمالا برای ساخت بمب به کار می‌رود، دستگیر شده‌اند.

به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، ایرنا، آقای مهمانپرست روز شنبه ۳ تیر ماه (۲۳ ژوئن) گفت: هویت افراد ادعا شده تا کنون برای ما مشخص نیست و سفارت جمهوری اسلامی ایران در نایروبی در تلاش برای اطلاع و دسترسی کنسولی است.

آقای مهمانپرست همچنین تاکید کرده است که تا احراز هویت دستگیرشدگان نمی‌تواند اظهار نظری کند اما گفت که با توجه به روابط "بسیار خوب و دوستانه" بین ایران و کنیا به نظر می‌رسد که برخی از محافل و طرف‌های رسانه‌های خارجی در تلاش هستند تا با طرح و نشر اینگونه اخبار به "مناسبات مستحکم و احترام آمیز ایران و کنیا" خدشه وارد کند.

همزمان سفارت آمریکا در کنیا، روز شنبه به کارمندانش هشدار داد که به اطلاعاتی مبنی بر احتمال وقوع حمله تروریستی در شهر مومباسا، دومین شهر بزرگ کنیا و مرکز ایالت ساحلی این کشور دست یافته است.

مقامات آمریکا همچنین گفتند که کارمندان این کشور تا اول ژوئیه، از سفر به مومباسا خودداری کنند.

سفارت فرانسه در نایروبی نیز از شهروندان فرانسوی خواست که در شهر مومباسا و مناطق اطراف آن به شدت مراقب باشند.

از زمانی که کنیا نیروهایش را برای جنگ با گروه اسلامی الشباب به سومالی فرستاد، دو شهر مومباسا و نایروبی، پایتخت کنیا شاهد مجموعه حملاتی با نارنجک بوده‌اند.

کمتر از یک سال پیش دادگاهی در واشنگتن، ایران را به دست داشتن در بمبگذاری سال ۱۹۹۸ سفارتخانه آمریکا در کنیا متهم کرد، اتهامی که آقای مهمانپرست آن را بی‌پایه و یک سناریوی ساختگی توسط دولت آمریکا برشمرد.

در روزهایی که انقلاب در مصر جریان داشت، این سؤال مطرح شد که اگر حسنی مبارک کنار برود، چه فرد یا نهادی صلاحیت پر کردن خلأ قدرت و در دست گرفتن رهبری کشور را دارد، پاسخ خیلی زود داده شد: ارتش.

به همان اندازه که پلیس مصر منفور و نماد فساد و بی عدالتی بود، ارتش احترام داشت، همان مردمی که در جمعه خشم (۲۸ ژانویه) به کلانتریها یورش بردند و پلیس را از خیابانها بیرون کردند، با آغوش باز به استقبال تانکهای ارتش رفتند و شعار دادند: الجیش والشعب اید واحدة (ارتش و مردم یک دستند).

اما دیری نپایید که این شعار جای خود را به شعاری علیه فیلد مارشال طنطاوی، رئیس شورای نظامی حاکم داد که در آن، نام او به جای حسنی مبارک نشسته بود: الشعب یرید اسقاط المشیر (مردم خواهان سرنگونی فیلد مارشالند) به جای الشعب یرید اسقاط الرئیس.

دیری نپائید که شعارها علیه حسنی مبارک، جای خود را به شعار علیه فیلد مارشال طنطاوی داد

روزی که ارتش بیانیه صادر کرد و قدرت را از حسنی مبارک تحویل گرفت، یک سرتیپ ارتش که در مقابل دوربین تلویزیون بیانیه را می خواند، به کلمه "شهدا" که رسید، مکث کرد، خبردار ایستاد و سلام نظامی داد، سپس خواندن بقیه بیانیه را از سر گرفت.

این حرکت آن سرتیپ گمنام چنان جا در دل مردم باز کرد که خیلیها که این صحنه را تماشا می کردند بی آنکه نام و نشان او را بدانند، داد می زدند: اگر این مرد نامزد ریاست جمهوری بشود، بخدا به او رأی می دهم.

اما دیروز (جمعه) که بیانیه ارتش از تلویزیون خوانده شد، نه سلام نظامی در کار نبود و نه هیبت افسری بلندپایه که فروتنانه، متن را بخواند، تنها یک صدا شنیده می شد، صدایی محکم که با لحنی کوبنده و خشن هشدار می داد: علیه نظام شورش نکنید.

مخاطب اصلی این هشدار، اخوان المسلمینند که هوادارانشان را در اعتراض به نظامیان به خیابانها ریخته اند، اما اگر نام نامزد اخوان المسلمین، محمد مرسی، به عنوان رئیس جمهور آینده اعلام شود، چه خواهد شد؟ ارتش چگونه رو در روی رئیس جمهور قانونی قرار خواهد گرفت؟

کودتا؟

ارتش با متممی که به قانون اساسی افزوده، عملاً خود را از کنترل رئیس جمهور که باید فرمانده کل قوا باشد خارج کرده، تظاهرکنندگان هم می گویند تا وقتی این متمم لغو نشود از خیابانها خارج نخواهند شد.

اگر به جای محمد مرسی، نام احمد شفیق به عنوان پیروز انتخابات اعلام شود، باز هم مصر روزهای پرتنشی در پیش خواهد داشت

از لحن و محتوای بیانیه ارتش آشکار است که سر کوتاه آمدن ندارد و در برابر خواست تظاهرکنندگان مقاومت خواهد کرد، گامهایی هم که برای افزایش قدرت و اختیاراتش در ماههای اخیر در پیش گرفته هیچ نشانی از این نمی دهد که نظامیان قصد داشته باشند به پادگانهایشان باز گردند و عرصه قدرت را ترک کنند.

نتیجه اینکه، روزهای پرتنشی برای مصر رقم خواهد خورد که با ورود عناصری همراه خواهد شد که خونی می ریزند و آشوب را به اوج می رسانند و راه را هموار می کنند تا ارتش به نام حفظ امنیت، تانک به خیابان بیاورد، مقررات منع آمد و شد اعمال کند و مهار اوضاع را به دست بگیرد و راهی جز بازگشت به خانه ها برای تظاهرکنندگان نگذارد.

در شرایطی که مجلس، منحل و دست اخوان المسلمین از اینکه با راهکار قانونی مهار اوضاع را به دست بگیرند و ابتکار عمل را از ارتش بستانند کوتاه شده، یا محمد مرسی ناچار خواهد شد کناره بگیرد که عملاً به معنی کودتای ارتش است، یا اینکه ناگزیر به سازش با ارتش خواهد شد، یعنی متمم قانون اساسی و اختیارات وسیعتری که ارتش برای خود کسب کرده را بپذیرد و ارتش بتواند از این پس که مصر برای نخستین بار، رئیس جمهوری غیرنظامی خواهد داشت، جایگاهی مهم را در هرم قدرت حفظ کند و از استقلالی برخوردار باشد که در صورت لزوم، به آن، امکان مداخله در عرصه سیاسی بدهد.

ادامه حکومت نظامیان

گر نام نامزد اخوان المسلمین، محمد مرسی، به عنوان رئیس جمهور آینده اعلام شود، چه خواهد شد؟

اگر به جای محمد مرسی، نام احمد شفیق به عنوان پیروز انتخابات اعلام شود، باز هم مصر روزهای پرتنشی در پیش خواهد داشت چراکه اخوان نامزد خود را پیروز انتخابات می دانند و ناچارند به وعده خود عمل کنند که گفته بودند در صورت اعلام نشدن نام نامزدشان به عنوان رئیس جمهور، انقلاب تازه ای به راه خواهد افتاد.

اما به نظر نمی رسد که مصر دیگر ظرفیت انقلاب داشته باشد و این بار، ارتش و رئیس جمهور در جبهه واحدی قرار خواهند گرفت که پشتوانه شان، نیمی از رأی دهندگان مصری اند که احمد شفیق را انتخاب کردند.

این سپهبد بازنشسته که تداوم بخش سنت حکومت نظامیان بر مصر خواهد شد، با متممی که ارتش برای افزایش قدرت خود به قانون اساسی اضافه کرده، مخالفتی ندارد و دست ارتش را برای مهار تظاهرات خیابانی باز خواهد گذاشت و در نتیجه، اخوان المسلمین بار دیگر به خانه اول باز خواهد گشت: دوباره روز از نو و روزی از نو، تبلیغات انتخاباتی و تلاش برای به دست آوردن مجلسی که از دستش داده است، تلاشی که مشخص نیست دوباره همان موفقیت دفعه قبل را به همراه داشته باشد.

ژنرال محمد نجیب، نخستین رئیس جمهور مصر در کتابش، "من رئیس جمهور مصر بودم (کنت رئیساً لمصر)" نوشته: اخوان این حقیقت اولیه را درک نکرده اند که وقتی ارتش از پادگانهایش بیرون بیاید، حتماً همه نیروهای سیاسی و مدنی را به زیر خواهد کشید تا قدرت یگانه کشور شود. ارتش میان نیروهای سیاسی هم فرقی نخواهد گذاشت و هر کدام از آنها پس از آنکه نقش خود را برای فرماندهی نظامی بازی کردند، به حسابشان رسیده خواهد شد ... اما نه اخوان و نه دیگران این درس را یاد نگرفتند، بهای آن را هم همه باید بپردازند".

به پلیس سودان دستور داده شده تا هر چه زودتر به تظاهرات و ناآرامی‌ها پایان دهند

تظاهرکنندگان در خارطوم، پایتخت سودان در اعتراض به سیاست‌های ریاضتی دولت این کشور لاستیک خودروها را در خیابان‌ها آتش زده و به سوی پلیس سنگ پرتاب کرده‌اند.

پلیس تلاش کرد به تظاهرات پایان دهد اما با مقاومت رو به رو شد.

این تظاهرات در ابتدا با مشارکت دانشجویان برگزار شد اما طبق گزارش‌های رسیده، سایر اقشار هم در حال پیوستن به آن هستند.

به پلیس سودان دستور داده شده تا هر چه زودتر به تظاهرات و ناآرامی‌ها پایان دهد.

دولت آمریکا و گروه‌های حقوق بشری مانند عفو بین الملل برخورد دولت سودان با معترضان را محکوم کرده‌اند.

تظاهرات معترضان به سیاست‌های ریاضتی دولت سودان هفته پیش (۱۶ ژوئن) آغاز شد.

در آن زمان دولت سودان تصمیم گرفت به دنبال کاهش شدید درآمدهای نفتی و برای مقابله با بحران اقتصادی کشور، سیاست‌های ریاضتی اعمال کند.

اقتصاد سودان پس از استقلال سودان جنوبی به دلیل کاهش شدید درآمدهای نفتی لطمه خورده است.

جیمز کاپنل، خبرنگار بی بی سی در خارطوم می گوید دولت این کشور از ادامه و شدت گرفتن تظاهرات واهمه دارد و در نیم قرن گذشته، چندین دولت به دلیل انقلاب‌های مردمی سرنگون شده‌اند.

او می گوید طی هفته گذشته تنها چند صد نفر در تظاهرات شرکت داشتند اما با وخیم تر شدن اوضاع اقتصادی، مقام‌های این کشور نگران شده‌اند.

دولت سودان اخیرا یارانه سوخت را نیز حذف کرد که این امر می تواند قیمت مواد پایه غذایی را افزایش دهد.

در روزهایی که انقلاب در مصر جریان داشت، این سؤال مطرح شد که اگر حسنی مبارک کنار برود، چه فرد یا نهادی صلاحیت پر کردن خلأ قدرت و در دست گرفتن رهبری کشور را دارد، پاسخ خیلی زود داده شد: ارتش.

به همان اندازه که پلیس مصر منفور و نماد فساد و بی عدالتی بود، ارتش احترام داشت، همان مردمی که در جمعه خشم (۲۸ ژانویه) به کلانتریها یورش بردند و پلیس را از خیابانها بیرون کردند، با آغوش باز به استقبال تانکهای ارتش رفتند و شعار دادند: الجیش والشعب اید واحدة (ارتش و مردم یک دستند).

اما دیری نپایید که این شعار جای خود را به شعاری علیه فیلد مارشال طنطاوی، رئیس شورای نظامی حاکم داد که در آن، نام او به جای حسنی مبارک نشسته بود: الشعب یرید اسقاط المشیر (مردم خواهان سرنگونی فیلد مارشالند) به جای الشعب یرید اسقاط الرئیس.

دیری نپائید که شعارها علیه حسنی مبارک، جای خود را به شعار علیه فیلد مارشال طنطاوی داد

روزی که ارتش بیانیه صادر کرد و قدرت را از حسنی مبارک تحویل گرفت، یک سرتیپ ارتش که در مقابل دوربین تلویزیون بیانیه را می خواند، به کلمه "شهدا" که رسید، مکث کرد، خبردار ایستاد و سلام نظامی داد، سپس خواندن بقیه بیانیه را از سر گرفت.

این حرکت آن سرتیپ گمنام چنان جا در دل مردم باز کرد که خیلیها که این صحنه را تماشا می کردند بی آنکه نام و نشان او را بدانند، داد می زدند: اگر این مرد نامزد ریاست جمهوری بشود، بخدا به او رأی می دهم.

اما دیروز (جمعه) که بیانیه ارتش از تلویزیون خوانده شد، نه سلام نظامی در کار نبود و نه هیبت افسری بلندپایه که فروتنانه، متن را بخواند، تنها یک صدا شنیده می شد، صدایی محکم که با لحنی کوبنده و خشن هشدار می داد: علیه نظام شورش نکنید.

مخاطب اصلی این هشدار، اخوان المسلمینند که هوادارانشان را در اعتراض به نظامیان به خیابانها ریخته اند، اما اگر نام نامزد اخوان المسلمین، محمد مرسی، به عنوان رئیس جمهور آینده اعلام شود، چه خواهد شد؟ ارتش چگونه رو در روی رئیس جمهور قانونی قرار خواهد گرفت؟

کودتا؟

ارتش با متممی که به قانون اساسی افزوده، عملاً خود را از کنترل رئیس جمهور که باید فرمانده کل قوا باشد خارج کرده، تظاهرکنندگان هم می گویند تا وقتی این متمم لغو نشود از خیابانها خارج نخواهند شد.

اگر به جای محمد مرسی، نام احمد شفیق به عنوان پیروز انتخابات اعلام شود، باز هم مصر روزهای پرتنشی در پیش خواهد داشت

از لحن و محتوای بیانیه ارتش آشکار است که سر کوتاه آمدن ندارد و در برابر خواست تظاهرکنندگان مقاومت خواهد کرد، گامهایی هم که برای افزایش قدرت و اختیاراتش در ماههای اخیر در پیش گرفته هیچ نشانی از این نمی دهد که نظامیان قصد داشته باشند به پادگانهایشان باز گردند و عرصه قدرت را ترک کنند.

نتیجه اینکه، روزهای پرتنشی برای مصر رقم خواهد خورد که با ورود عناصری همراه خواهد شد که خونی می ریزند و آشوب را به اوج می رسانند و راه را هموار می کنند تا ارتش به نام حفظ امنیت، تانک به خیابان بیاورد، مقررات منع آمد و شد اعمال کند و مهار اوضاع را به دست بگیرد و راهی جز بازگشت به خانه ها برای تظاهرکنندگان نگذارد.

در شرایطی که مجلس، منحل و دست اخوان المسلمین از اینکه با راهکار قانونی مهار اوضاع را به دست بگیرند و ابتکار عمل را از ارتش بستانند کوتاه شده، یا محمد مرسی ناچار خواهد شد کناره بگیرد که عملاً به معنی کودتای ارتش است، یا اینکه ناگزیر به سازش با ارتش خواهد شد، یعنی متمم قانون اساسی و اختیارات وسیعتری که ارتش برای خود کسب کرده را بپذیرد و ارتش بتواند از این پس که مصر برای نخستین بار، رئیس جمهوری غیرنظامی خواهد داشت، جایگاهی مهم را در هرم قدرت حفظ کند و از استقلالی برخوردار باشد که در صورت لزوم، به آن، امکان مداخله در عرصه سیاسی بدهد.

ادامه حکومت نظامیان

گر نام نامزد اخوان المسلمین، محمد مرسی، به عنوان رئیس جمهور آینده اعلام شود، چه خواهد شد؟

اگر به جای محمد مرسی، نام احمد شفیق به عنوان پیروز انتخابات اعلام شود، باز هم مصر روزهای پرتنشی در پیش خواهد داشت چراکه اخوان نامزد خود را پیروز انتخابات می دانند و ناچارند به وعده خود عمل کنند که گفته بودند در صورت اعلام نشدن نام نامزدشان به عنوان رئیس جمهور، انقلاب تازه ای به راه خواهد افتاد.

اما به نظر نمی رسد که مصر دیگر ظرفیت انقلاب داشته باشد و این بار، ارتش و رئیس جمهور در جبهه واحدی قرار خواهند گرفت که پشتوانه شان، نیمی از رأی دهندگان مصری اند که احمد شفیق را انتخاب کردند.

این سپهبد بازنشسته که تداوم بخش سنت حکومت نظامیان بر مصر خواهد شد، با متممی که ارتش برای افزایش قدرت خود به قانون اساسی اضافه کرده، مخالفتی ندارد و دست ارتش را برای مهار تظاهرات خیابانی باز خواهد گذاشت و در نتیجه، اخوان المسلمین بار دیگر به خانه اول باز خواهد گشت: دوباره روز از نو و روزی از نو، تبلیغات انتخاباتی و تلاش برای به دست آوردن مجلسی که از دستش داده است، تلاشی که مشخص نیست دوباره همان موفقیت دفعه قبل را به همراه داشته باشد.

ژنرال محمد نجیب، نخستین رئیس جمهور مصر در کتابش، "من رئیس جمهور مصر بودم (کنت رئیساً لمصر)" نوشته: اخوان این حقیقت اولیه را درک نکرده اند که وقتی ارتش از پادگانهایش بیرون بیاید، حتماً همه نیروهای سیاسی و مدنی را به زیر خواهد کشید تا قدرت یگانه کشور شود. ارتش میان نیروهای سیاسی هم فرقی نخواهد گذاشت و هر کدام از آنها پس از آنکه نقش خود را برای فرماندهی نظامی بازی کردند، به حسابشان رسیده خواهد شد ... اما نه اخوان و نه دیگران این درس را یاد نگرفتند، بهای آن را هم همه باید بپردازند".

حامد کرزی نوعی گاز را عامل مسمومیت دانش آموزان دانسته که به گفته او به وسیله "دشمنان مردم" در مکتبها پاشیده می‌شود

مقامهای محلی در ولایت سرپل، در شمال افغانستان از مسمومیت بیش از صد دانش آموز دختر در یک مکتب دخترانه خبر داده اند.

عبدالغفور سرپلی، رئیس اداره آموزش و پرورش سر پل به بی‌بی‌سی فارسی گفت که ۱۰۲ دانش‌آموز پیش از ظهر روز شنبه، سوم سرطان/تیر در مکتب حضرت یحیی مسموم شدند.

به گفته آقای سرپلی، سردردی، ضعف، بی‌حالی، نگرانی و اضطراب در این دانش آموزان دیده شد و همه آنها برای درمان به بیمارستان منتقل شدند.

رئیس معارف سرپل افزود که مسمومیت دانش‌آموزان کلاس یازدهم این مکتب نسبت به دیگران شدیدتر بوده است.

دکتر هارون رئیس بیمارستان سر پل گفته که این دانش آموزان پس از درمان بهبود یافته و مرخص شده اند.

او افزود که هنوز نشانه‌های مشخصی از عامل این مسمومیت به دست نیامده است.

این در حالی است که حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان در سخنرانی خود در جمع مسئولان وزارتخانه‌های آموزش و پرورش و تحصیلات عالی، پاشیدن نوعی گاز را عامل این گونه مسمومیت دانست.

او در این سخنرانی خود روز شنبه گفت که دشمنان مردم افغانستان و آنهایی که مخالف آموزش فرزندان مردم هستند، دست به پاشیدن گاز در محیط آموزشی می‌زنند.

اخیرا صدها دانش آموز دختر در مناطق مختلف افغانستان مسموم شده اند

عبدالغفور سرپلی، رئیس معارف سرپل هم گفت که احتمال موجودیت ماده‌ای در محیط مدرسه که باعث مسمومیت دانش آموزان می‌شود، وجود دارد.

پیش از این اداره امنیت ملی افغانستان گروه طالبان را عامل سم‌پاشی در مکتب‌های دخترانه در مناطق مختلف افغانستان دانسته است.

طالبان در گذشته با صدور اعلامیه‌ای گفته‌اند که در مسمومیت دانش‌آموزان دختر دست ندارند.

طالبان مخالف آموزش دختران هستند.

همزمان با تجمع طرفداران محمد مرسی در میدان تحریر، هواداران رقیب او در یکی از مناطق حومه‌ای قاهره دست به تجمع زدند

در آستانه اعلام نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری مصر، ده‌ها هزار نفر از مردم این کشور شب را در میدان تحریر قاهره به سر برده‌اند.

انتخابات ریاست‌جمهوری مصر هفته گذشته برگزار شد، ولی اعلام نتیجه آن با تاخیر روبه‌رو بوده است.

کمیسیون انتخابات مصر اعلام کرده است که نتیجه نهایی این انتخابات بعدازظهر امروز، یکشنبه، ۲۴ ژوئن (چهارم تیر) رسما اعلام خواهد شد.

بر اساس گزارش‌ها، بیشتر تجمع‌کنندگان در میدان تحریر از حامیان محمد مرسی، نامزد گروه اسلامگرای اخوان‌المسلمین در انتخابات ریاست‌جمهوری هستند.

طرفداران احمد شفیق، نخست‌وزیر سابق و دیگر نامزد انتخابات اخیر مصر هم در منطقه نصر، یکی از مناطق حومه‌ای قاهره، تجمع کرده‌اند.

بر اساس گزارش‌ها صدها نفر از حامیان آقای شفیق در حالی که تصاویر او را در دست داشتند، شعارهایی در حمایت از ارتش و علیه اخوان‌المسلمین سر داده‌اند.

خبرنگاران گزارش داده‌اند که فضای میدان تحریر آرام بوده است. این میدان، مرکز اصلی تجمع معترضان در جریان تظاهراتی بود که به برکناری حسنی مبارک، رئیس‌جمهور سابق این کشور منجر شد.

نامزدهای انتخابات مصر

محمد مرسی (راست)

• ۶۰ساله
• پروفسور در رشته مهندسی و تحصیلکرده آمریکا
• رهبر حزب عدالت و آزادی وابسته به اخوان‌المسلمین
• نماینده مستقل پارلمان مصر در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ میلادی
• شعارهای انتخاباتی: "ثبات، امنیت، عدالت و موفقیت" زیر چتر یک پرچم اسلامی

احمد شفیق (چپ)

• ۷۰ساله
• افسر ارشد و فرمانده سابق نیروی هوایی
• اولین وزیر هوانوردی مصر
• نخست‌وزیر مصر در جریان اعتراضات ضددولتی در فوریه ۲۰۱۱ میلادی
• از مقامات رژیم حسنی مبارک، اما حمایت شورای نظامیان از خود را رد می‌کند
• شعار اصلی انتخاباتی: بازگرداندن ثبات و امنیت

قرار بود نتیجه انتخابات مصر روز پنجشنبه، ۲۱ ژوئن اعلام شود، اما بعد از آن که هر دو نامزد حاضر در رقابت‌ها اعلام پیروزی کردند، اعلام نتیجه به تاخیر افتاد و هیات عالی نظارت بر انتخابات اعلام کرد که "به دلیل کثرت شکایات" دو رقیب انتخاباتی علیه یکدیگر و زمان لازم برای رسیدگی به این شکایات، اعلام نتیجه شمارش آراء در موعد مقرر امکانپذیر نیست.

در روزهای اخیر حامیان هر دو نامزد انتخابات دست به تجمع زده‌اند.

شورای عالی نظامیان مصر روز جمعه، ۲۲ ژوئن، اعلام کرد که اقدام نامزدهای ریاست جمهوری در اعلام پیروزی، پیش از اعلام رسمی نتایج انتخابات، توجیه‌ناپذیر است.

این شورا نسبت به هر اقدامی که ثبات و امنیت مصر را به هم بزند، هشدار داده است.

جان لاین، خبرنگار بی‌بی‌سی در قاهره می‌گوید این نگرانی وجود دارد که در شرایط کنونی، اعلام نتیجه نهایی (انتخابات) ممکن است تنها به بدتر شدن اوضاع منجر شود.

هفته گذشته شورای عالی نظامی حاکم بر مصر، مجلس سفلای این کشور را منحل کرد و حوزه اختیارات خود را در بخش‌های قانونگذاری، تعیین بودجه و فرماندهی نیروهای مسلح مصر گسترش داد.

این شورا وعده داده است که تا پایان ماه ژوئن قدرت را به رئیس‌جمهور منتخب واگذار خواهد کرد.

عبدناصر حجاب، از تجمع‌کنندگان در میدان تحریر به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: "ارتش باید نقش‌آفرینی سیاسی را رها کند و به کار اصلی خود که محافظت از کشور است، بپردازد."

محمد مرسی، نامزد اخوان‌المسلمین در انتخابات ریاست جمهوری مصر توانسته است حمایت چندین نفر از چهره‌های سرشناس لیبرال مصر را کسب کند. از جمله وائل غنیم، از فعالان مخالف رژیم حسنی مبارک که نقشی کلیدی در اعتراضات سال گذشته و سرنگونی آقای مبارک داشت، از او حمایت کرده است.

آقای شفیق هم که در دور نخست انتخابات ریاست‌جمهوری مصر در ماه گذشته با فاصله اندکی از آقای مرسی نفر دوم شد، روز پنجشنبه اعلام کرد که اطمینان دارد در دور دوم انتخابات برنده شده است.

سرنگونی جنگنده فانتوم نیروی هوائی ترکیه با آتش پدافند سوریه، ابهامهایی را در پرونده پیچیده مناقشه سوریه روشن ساخت، پرسشهایی را پاسخ داد و در مجموع می توان گفت به نفع سوریه تمام شد.

از زمانی که صف آرایی جهانی در برابر سوریه شکل گرفت و احتمال مداخله نظامی در این کشور مطرح شد، این فرضیه مطرح بود که جرقه ای می تواند حمله نظامی به سوریه را رقم بزند و دولتهایی که مخالف یا بی میل به این مداخله اند را در مقابل عمل انجام شده قرار دهد و وارد میدان کند.

شلیک به هواپیمای یکی از بزرگترین ارتشهای پیمان ناتو می توانست همین جرقه باشد.

درست است که هواپیما بر فراز آبهای سوریه هدف قرار گرفت و عملاً به حریم این کشور تجاوز کرده بود، اما به اعتراف ارتش سوریه، این هواپیما بیش از یک کیلومتر وارد آسمان سوریه نشده بود و یک کیلومتر برای هواپیمایی که می تواند تا دو برابر سرعت صوت، شتاب بگیرد، مسافتی است که در چند ثانیه طی می شود قابل اغماض است. همان گونه هم که عبدالله گل، رئیس جمهور ترکیه گفته، چنین ورودهایی به حریم بیگانه، فراوان در مرزهای کشورها پیش می آید و امری عادی است که اعتراضی هم بر نمی انگیزد.

از سوی دیگر، به نظر نمی رسد پدافند سوریه بر اساس روند متعارف و معمول نظامی در این شرایط رفتار کرده باشد.

در شرایطی که دو کشور در حال جنگ با یکدیگر نیستند، وقتی هواپیمایی وارد آسمان دیگری می شود، نخست به آن اخطار می دهند، سپس تلاش می کنند وادار به ترک حریم هوائی یا فرود اجباری اش کنند و اگر خلبان بیگانه به همه این هشدارها بی توجهی کرد، بسویش شلیک می کنند.

باز هم به اعتراف خود ارتش سوریه، این هواپیما بلافاصله پس از ورود به آسمان این کشور هدف قرار گرفته و سپس در مورد هویتش تحقیق شده که همین نشان می دهد هشدارهای قبلی به آن داده نشده و رویه لازم اتخاذ نشده بوده است.

همه اینها می توانست حمله تلافی جویانه ای از جانب ترکیه را توجیه کند اما دولتمردان ترک، راه خویشتنداری را برگزیدند و حتی لحنی که در برابر سوریه اتخاذ کردند، نرم و منعطف بود؛ هم به ورود جنگنده خود به آسمان سوریه اذعان کردند و هم بر همکاری سوریها در جستجو برای یافتن خلبانان فانتوم ساقط شده تأکید کردند، آن هم با بیانی مثبت.

اینکه رئیس جمهور ترکیه از "اقدامات لازم پس از روشن شدن قضیه" می گوید، هرچند برخی آن را به تهدید تعبیر کرده اند، اما در واقع به سخنان رهبر کشوری می ماند که با همسایه اش رابطه ای کاملاً عادی دارد و نه کشوری که پایگاه مخالفان دولت همسایه شده و انواع و اقسام فشارها و تحریمها را بر آن اعمال می کند.

اینها را اگر در کنار سخنان فرماندهان ارتش آزاد سوریه بگذاریم که می گویند به چشم خود شاهد بوده اند که پیشتر نیز بارها نیروهای سوری بسوی هلیکوپترها و هواپیماهای آتش نشان و امدادرسان ترکیه در نواحی مرزی آتش گشوده اند، خویشتنداری ترکها، دیگر نه تنها موضعی مقطعی، که تدبیری حساب شده و سیاستی از پیش اندیشیده به نظر می رسد.

متحدان غربی ترکیه هم این خویشتنداری را ستودند و مهر تأییدشان بر این تدبیر، مایه نومیدی مخالفان سوری شد که امیدوار بودند حادثه ای ناخواسته، سد چین و روسیه را بشکند و ارتشهای خارجی را به یاری شان بفرستد.

حکومت سوریه هم دلگرم شد که هم توانسته با ساقط کردن هواپیمایی که جسارت ورود به آسمانش را کرده، قدرتنمایی کند و هم خیالش از اینکه حوادث مشابهی، آتش جنگ را شعله ور کند راحت شده است.

اما در آن سو، در ترکیه، دولت رجب طیب اردوغان آماج سرزنش قرار گرفته است.

با اینکه مطبوعات ترکیه تیترهایی همچون "بازی سوریه با آتش" زده اند اما چه مخالف و چه موافقشان، خواهان خویشتنداری شده اند و حتی حزب مخالف جمهوری خلق هم از سیاست خویشتنداری پشتیبانی کرده است. با این حال، مطبوعات آکنده از حملات منتقدان دولت است که می پرسند اصلاً هواپیمای ما در آسمان سوریه چه می کرد و چرا اردوغان دست به این ماجراجوییها می زند؟

این حادثه، صدای مخالفان سیاست دولت ترکیه در قبال سوریه، صدای آنانی را که از آغاز می گفتند دولت اردوغان عجولانه وارد دعوای سوریه شد و کشور را جبهه ای در مقابل همسایه جنوبی کرد، بلندتر از پیش به گوش رساند و نشان داد که سیاستی که ترکیه تاکنون در قبال سوریه دنبال کرده، لزوماً اجماعی ملی را پشت سر ندارد.

روز شانزدهم ژوئن (27 خرداد ماه) 'یوشیهیكو نودا' نخست وزیر ژاپن اعلام كرد با توجه به بحران انرژی كه در فصل گرما گریبانگیر این كشور خواهد بود، دو راكتور هسته ای ژاپن در ماه آینده میلادی به صورت مجدد راه اندازی خواهد شد و به شبكه تولید برق خواهد پیوست.

این در حالی است كه در اواسط اردیبهشت ماه گذشته، ژاپن آخرین راكتور هسته ای فعال خود را به عنوان بخشی از برنامه ایمن‌سازی استفاده از انرژی هسته ای در این كشور تعطیل كرده بود.

گفتنی است كه همزمان با تعطیلی آخرین نیروگاه هسته ای ژاپن هزاران نفر از شهروندان ژاپنی در حمایت از خاتمه بخشیدن به فعالیت های هسته ای در این كشور در خیایان های توكیو و چند شهر دیگر ژاپن با در دست داشتن پلاكاردهایی دست به راه پیمایی زده بودند.

** نگاهی به فرازو فرودهای بهره جویی ژاپنی ها از انرژی اتمی

..............................................................................

با پایان جنگ دوم جهانی، شرایط جغرافیای اقتصادی ژاپن و فقر شدید این كشور در زمینه منابع زیرزمینی انرژی همچون نفت، گاز و زغال سنگ موجب شد تا نگاه راهبردی به بهره جویی از منابع انرژی غیر فسیلی در برنامه های نوسازی ژاپن از جایگاه ویژه ای برخوردار شود.

این برنامه ریزی و نگاه راهبردی در ساخت رآكتورهای اتمی متعدد در دهه های گذشته نمود یافت به طوری كه این كشور با 54 رآكتور فعال به سومین كشور بزرگ تولید كننده برق اتمی تا پیش از مارس 2011(اسفند ماه 1389) و سونامی بزرگ ژاپن تبدیل شده بود.

پروسه استفاده بیشینه از تاسیسات هسته ای برای تولید انرژی كه حدود 45 سال پیش در ژاپن شروع شد،، در جریان بحران نفت در سال 1973 ابعادی وسیع تر یافت. از این رو ساختن نیروگاه‌های جدید شتابی بی سابقه گرفت و سهم تولید برق اتمی ژاپن را به 30 درصد رساند.

منافع چشمگیر توسعه نیروگاه ها و تاسیسات هسته ای سبب شد، تا پیش از فاجعه سونامی اخیر در ژاپن، افزایش 10 درصدی سهم تولید الكتریسیته اتمی تا سال 2017 در دستوركار دولت برآمده از حزب 'دموكرات' قرار گیرد.

علاوه بر این، تامین بیش از 50 درصد نیاز ژاپن به انرژی از طریق فعالیت نیروگاه های هسته ای تا سال 2030 نیز موضوعی بود كه به عنوان هدفی بلند مدت در برنامه ریزی های كلان اقتصادی ژاپنی ها از آن یاد می شد.

هر چند بسیاری از ژاپنی ها و به ویژه طرفداران محیط زیست با اوج گیری فعالیت های اتمی در قلمرو ملی این كشور، نارضایتی خود را از این روند به دلیل پیامد های نامطلوب زیست محیطی فعالیت رآكتورهای اتمی اعلام كردند، اما سود سرشاری كه از این طریق عاید دولت و شركت های ژاپنی می شد حاكی از كاهش تمایل رهبران توكیو برای پایان دادن به فعالیت های هسته ای بود.

علاوه بر این، رقابت های چند بعدی قدرت های شرق آسیا زمینه توجیه دیگری در شتاب بخشیدن به توسعه فناوری و تاسیسات هسته ای، را در اختیار ژاپنی ها قرار داده بود. در مقایسه با چین كه در زمینه اقتصاد انرژی با در اختیار داشتن منابع غنی زغال سنگ از وضعیت به مراتب بهتری نسبت به ژاپن برخوردار بود، استفاده از تاسیسات هسته ای اهمیت فراوانی می یافت.

همچنین ژاپن به دلیل برخورداری از سطح بسیار بالای فناوری هسته ای در عرصه بین الملل و الزامات كلان سیاسی- اقتصادی و امنیتی، تنها كشور فاقد تسلیحات هسته ای به شمار می رفت كه به صورت بالقوه توان تبدیل شدن به یك قدرت نظامی اتمی در كوتاه ترین زمان ممكن را داشت. همین توان بالقوه نیز از دید رهبران توكیو به عنوان مولفه كارآمد بازدارندگی در برابر قدرت نظامی چین تلقی می شد.

با توجه به آنچه گفته شد، پیش از فاجعه اتمی 'فوكوشیما' كمتر تحلیل گری می توانست تصور كند كه در عرض كمتر از دو سال ژاپنی ها تصمیم بگیرند تا تمامی نیروگاه ها و رآكتورهای اتمی خود را به حالت تعطیل یا تعلیق در بیاورند.

** حادثه فوكوشیما و پیامدهای نامطلوب آن در سطح داخلی ژاپن و فضای بین المللی

.....................................................................................................

هر چند زلزله بیش از 9 ریشتری اواخر زمستان دو سال پیش ژاپن و در پی آن سونامی خرد كننده، با به جای گذاشتن نزدیك به نیم میلیون كشته، زخمی، مفقود و بی خانمان در این كشور زلزله خیز، به نوع خود حادثه ای وحشتناك به چشم می آمد، اما پیامدهای ناشی از نشت هسته ای از رآكتورهای اتمی فوكوشیما سایه ای به مراتب گسترده تر و تیره تری از وحشت را بر ساكنان كشور جزیره ای ژاپن و همسایگانش پدیدار كرد.

امواج زلزله از یك سو و برخورد موج‌های سونامی به تاسیسات نیروگاه‌های اتمی فوكوشیما از سوی دیگر موجب شد تا سه رآكتور یك مجموعه اتمی با آسیب مواجه شود. با ذوب و انتشار مواد تشعشع‌ زای هسته ‌ای بیش از 10هزار تن آب آلوده به مواد رادیواكتیو وارد دریا شد و تشعشعات رادیواكتیو، منطقه ‌ای به وسعت نزدیك به 2500 كیلومتر مربع در شمال اقیانوس آرام را آلوده ساخت.

این حادثه نه تنها موجب شد تا در كوتاه ترین زمان ممكن بیش از دو میلیون نفر از شهروندان منطقه فوكوشیما در شمال شرق ژاپن مجبور به ترك محل زندگی خود شوند، بلكه شهر 13 میلیون نفری توكیو را در معرض جدی ترین آسیب های تشعشعات هسته ای قرار داد.

علاوه بر ژاپنی ها، میلیون ها نفر از ساكنان نواحی كرانه ای شمال اقیانوس آرام از شرق آسیا گرفته تا سواحل غربی آمریكا، در جریان مهار نشت مواد هسته ای، به طور مستقیم و جدی با تهدیدات ناشی از تشعشعات رادیو اكتیو از كانون فوكوشیما مواجه شدند و به گمان ناظران مسائل زیست محیطی، حتی ناگزیر از رویارویی با پیامدهای دراز مدت این تشعشعات و آلودگی هسته ای خواهند بود.

یك سال پس از فاجعه فوكوشیما فاش شد كه رهبران توكیو همزمان با كتمان خطرات نشت هسته ای و اعلان اطمینان عمومی نسبت به كنترل اوضاع، در تدارك سناریوی تخلیه فوری توكیو بوده و تنها تغییر جهت وزش باد به سمت غرب یا انفجار محتمل در چند رآكتور اتمی می توانست منجر به تحقق كابوس تخلیه كامل پایتخت ژاپن شود.

با سقوط دولت 'نائوتوكان' نخست وزیر ژاپن در زمان وقوع سونامی و فاجعه فوكوشیما، تلاش برای اعتماد سازی بین دولت و شهروندان در زمینه فعالیت های اتمی در دستوركار مقامات ژاپنی قرار گرفت و از این رو همانطور كه اشاره شد در چارچوب برنامه های ایمن سازی، تمامی نیروگاه های هسته ای ژاپن به حالت تعطیل در آمدند.

گفتنی است كه تحولات اتمی ژاپن علاوه بر قلمرو درونی این كشور به بحث های جدی در زمینه ادامه فعالیت نیروگاه های هسته ای در بسیاری از كشورهای بزرگ دارنده فناوری و تاسیسات اتمی دامن زد.

با وجود كشورهایی چون ایتالیا، سوئد و سوییس كه دریك سال و نیم اخیر اعلام كرده اند به سمت توسعه هسته ای پیش نخواهند رفت، الزامات و محذورات ناشی از بهره گیری گسترده قدرت های اروپایی مانند آلمان و فرانسه از انرژی هسته ای در ساختار اقتصادی موجب شد تا در عمل نگرانی های شهروندان این دو كشور از آسیب های اتمی نادیده گرفته شود.

علاوه بر این، رهبران كشورهایی چون روسیه و آمریكا نیز به شكل آشكار حمایت خود از توسعه بهره جویی بیشینه از انرژی هسته ای را در سال های اخیر اعلام داشته اند. در این پیوند در سال گذشته میلادی طی توافقی كه بین رییس جمهور آمریكا و اكثریت جمهوری خواهان كنگره این كشور صورت گرفت، استفاده گسترده تر از انرژی های غیر فسیلی مورد تاكید قرار گرفت.

** اصرار بر فعالیت های هسته ای با توجیه فرار از بحران اقتصادی

....................................................................................

نگاهی به ساختار اقتصادی و به خصوص اقتصاد انرژی در ژاپن نشان دهنده نیاز مبرم این كشور به بازگشایی رآكتورهای هسته ای است. ژاپن با جمعیتی نزدیك به 130 میلیون نفر و اقتصاد چهار تریلیون دلاری به عنوان سومین كشور بزرگ مصرف كننده انرژی در جهان در سال گذشته میلادی مطرح بوده است.

با خروج رآكتورهای هسته ای تولید انرژی الكتریكی، مصرف روزانه بیش از چهار و نیم میلیون بشكه نفت و حدود 100 میلیارد متر مكعب گاز فشار اقتصادی كمرشكنی بر دولت توكیو وارد آورده و استفاده مجدد از رآكتورهایی كه ادعا می شود، ضریب ایمنی در آن ها افزایش یافته را به در دسترس ترین گزینه ممكن در آستانه فصل گرما مبدل ساخته است.

ژاپنی ها در ماه های اخیر با افزایش چشمگیر واردات گاز مایع به دنبال جبران كاستی ها ناشی از تعطیلی رآكتورهای اتمی خود بوده اند.

در سال 2011 میلادی رشد اقتصادی منفی ژاپن برای نخستین بار طی سال های اخیر به ثبت رسید و در شرایط ركود و بحران اقتصادی به نظر می رسد كه ژاپنی ها به رغم حساسیت های داخلی و حتی خارجی، غیر از بازگشایی رآكتورها گزینه دیگری در پیش رو ندارند.

با وجود این واقعیت های اقتصادی، باید گفت كه رهبران توكیو در شرایط كنونی بین تحمل فشار مضاعف مالی برای واردات انرژی بیشتر از یك سو و ایمن سازی زندگی شهروندان در برابر تهدیدات زیست محیطی هسته ای، منافع اقتصادی را بیشتر مورد تاكید و توجه قرار داده اند.

این در حالی است كه به گفته بسیاری از آگاهان، رفع آلودگی‌های رادیواكتیو مناطق شمالی ژاپن به دهه‌ها وقت نیاز دارد. همچنین ایمن سازی نیروگاه‌های آسیب ‌دیده در برابر بروز و نشت تشعشعات هسته ای دستكم به چهل سال زمان نیازمند است و در عمل استفاده مجدد از آن ها را در آینده ناممكن می سازد.

به گفته این تحلیل گران بروز نكردن تشعشعات هسته ای از دیگر تاسیسات و نیروگاه های اتمی ژاپن در جریان زلزله 9 ریشتری، تضمینی برای ایمنی كامل كاركرد رآكتورها نخواهد بود و حتی با احتمال اندك واقع نشدن هیچ حادثه طبیعی مشابه، ژاپن با دردسرهای فراوانی برای بازگشت به وضعیت پیش از سونامی سال 2011 روبرو خواهد بود.

در سده های گذشته حوادث طبیعی مختلفی در ژاپن به وقوع پیوسته و با توجه به قرار گرفتن این كشور روی كمربند زلزله های سهمگین، حتی بسیاری از پیش بینی های علمی و شبیه سازی های رایانه ای در زمینه آسیب پذیری تاسیسات اتمی ژاپن صورت گرفته بود.

اما با توجه به منافع چشمگیر استفاده از شكافت اتم برای تامین نیازهای فزاینده ژاپن به انرژی، از هشدارهای موجود در زمینه تهدیدات هسته ای چشم پوشی به عمل آمد و برنامه ریزی برای مدیریت بحران احتمالی هسته ای در دستور كار رهبران پیشین توكیو قرار نگرفت.

حادثه فوكوشیما منجر به تحول ناگهانی در افكار عمومی نسبت به انرژی هسته‌ای در این كشور شد. شاید به همین دلیل است كه نتایج نظرسنجی تازه‌ای در ژاپن حاكی از آن است كه 80 درصد از جمعیت این كشور طرفدار پایان دادن به تولید انرژی هسته‌ای هستند.

در این رابطه به موازات نادیده گرفتن خواسته بسیاری از شهروندان ژاپنی برای تعطیلی دایمی رآكتورهای اتمی، تلاش های اخیر دولت ژاپن برای رایزنی با مقامات محلی در خصوص راه اندازی مجدد برخی نیروگاه ها و نیز زمینه سازی رسانه ای و سیاسی برای این اقدام در هفته های گذشته، ادامه رویكردهای گذشته رهبران این كشور به شمار می آید.

** سخن پایانی

.................

تلاش دولت ژاپن برای بازگشایی برخی تاسیسات هسته ای در شرایطی صورت می گیرد كه توجیهات اقتصادی و مالی، مولفه های افكار عمومی و نهادهای سیاسی محلی نتوانسته است به طور جدی مانعی در برابر تصمیم اخیر دولت توكیو ایجاد كند.

اما مهم تر از این موضوع، نبود سازوكار بین المللی و رژیم حقوقی و فنی است كه بتواند از زندگی انسان ها در برابر سودجویی هسته ای دولت ها حمایت به عمل آورد.

به نظر می رسد نگاه كلان قدرت های جهانی به مساله استفاده از انرژی هسته ای از سوی كشورهای مختلف تابعی از نقطه نظرات سیاسی است تا حقوقی و فنی و از این رو سازوكارهای بین المللی موجود برای مهار هر گونه تهدیدات هسته ای تنها معطوف به چالش ها و تهدیدات ذهنی است تا واقعیات عینی!

سوال این جا است كه در برابر خطراتی – نظیر فاجعه فوكوشیما- كه به صورت آشكار و ملموس زندگی هزاران انسان را تهدید می كند، چرا از سوی نهادهای مسوولی چون آژانس بین المللی انرژی هسته ای هیچ موافقتنامه، پادمان یا سازو كاری در عمل كاربردی نشده و در مقابل، فعالیت های صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران برای استفاده از انرژی هسته ای تاكنون شش قطعنامه شورای امنیت، جلسات متعدد آژانس، تحریم های گسترده و... را به دنبال داشته است.

تحقیق**م.م.ك**1599

'علیرضا منصوریان' شامگاه شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا در مالزی اظهارداشت: از دقیقه 12 به بازی مسلط شدیم و تا پایان نیمه دوم این اقتدار همچنان برقرار بود.

منصوریان با بیان اینكه حریف كویتی با شناخت كامل در این دیدار حضور یافته بود، اضافه كرد: آنها بازیهای ما را بویژه در ایتالیا دیده بودند و با برنامه دفاعی كامل در این دیدار حاضر شدند.

سرمربی تیم زیر 22 سال كشورمان با ابراز رضایت كامل از بازی ملی پوشان ایران گفت :دستورات تاكتیكی خیلی خوب اجرا شد و پیام صادقیان، محسن مسلمان و مرتضی پورعلی گنجی بازی بسیار خوبی را ارایه كردند.

منصوریان ادامه داد: از دفاع خیلی راضی هستم، زیرا بسیار منسجم عمل كردند.با صبوری به آن نتیجه ای كه می خواستیم رسیدیم و فكر نمی كنم هیچیك از دیگر بازیهای این دوره از رقابتها به سنگینی بازی ایران مقابل كویت برگزار شود.

وی درپاسخ به سوال خبرنگار ایرنا مبنی بر برنامه تیم برای دیدار بعدی مقابل قطر اظهار داشت: برای دیدار بعدی چند تغییر در خط هافبك و دفاع خواهیم داشت.

منصوریان همچنین از حضور پرشور ایرانیان مقیم مالزی در ورزشگاه محل برگزاری این دیدار بسیار قدردانی و بر نقش تشویقهای آنان در حصول این پیروزی تأكید كرد.

تیم فوتبال زیر 22 سال ایران در نخستین دیدار خود در مسابقات قهرمانی آسیا شامگاه شنبه به وقت محلی توانست با نتیجه یك بر صفر از سد تیم كویت بگذرد.

در این دیدار كه در ورزشگاه 'هانگ جی بات' شهر ملاكا برگزار شد، امین حاج محمد مهاجم خوب كشورمان توانست در دقیقه 74 بازی دروازه تیم كویت را باز كند.

مسابقات مقدماتی جام ملتهای آسیا در 7 گروه در حال برگزاری است كه در هر گروه شش تیم از كشورهای قاره كهن با یكدیگر به رقابت می پردازند.

در گروه ایران كه به صورت متمركز در شهر ملاكای مالزی درحال برگزاری است، تیم های امارات متحده عربی، قطر، مالدیو، تاجیكستان و بحرین حضور دارند.

آساق**335**1504**1590